Minggu lepas Ameer dah masuk kampus balik. Esok Agiliran Afiq pulak. Tinggal Aisyah aje sorang. Tak boleh saya bayangkan bila Aisyah juga akan tinggalkan saya satu hari nanti. Huh... sedihnya.
Sekarang saya faham bagaimana perasaan mak-mak kita, bila sorang demi sorang anak meninggalkan mereka.
Sekarang saya faham bagaimana perasaan mak-mak kita, bila sorang demi sorang anak meninggalkan mereka.
10 comments:
Begitulah keadaannya bila anak-anak sudah membesar. Ibubapa jugalah yang kesunyian. Tapi, pergi mereka untuk menimba ilmu... biarkanlah... kita doakan sahaja kejayaan mereka. Insya-Allah.
huk3... sedih nyer mak... gini je lah mak.. mak mai je tngal kat ganu.. haaaaaaaa... hehehe...
Sabar aje lah..ini lah hakikat hidup..
Sis Bila buku baru nak keluar..?
salam kak mimie..
masa anak kecik terasa ramainya... bila dah besar sorang2 tinggalkan kita.
Ada sorang kawan kata.. bila anak mula meninggalkan rumah (duduk asrama bila form one), dia 'tak akan balik lagi' meaning.. dia akan terus melangkah ke arah kehidupan dia..hmm sedih kan??
Salam Kak Zara,
Kalau boleh nak anak2 selalu ada bersama. Tapi mustahil, kan?
gini ajelah lia... lia marilah sini, duduk ngan mak. Pastu tolong masak sedap2 utk mak... boleh?
Betul tu ella... itulah hakikat hidup.
Novel baru? Lambat lagi kot. Baru nak cari mood menulis... Heheh
Salam nik,
Masa anak-anak kecil terasa ramai dan meriah suasana rumah, walaupun anak2 cuma ada tiga org je. Tapi bila dia orang dah besar dan dah tak ada kat rumah, baru terasa sunyi. Nanti bila masing2 dah kahwin, lagilah terasa kan?
Salam kak mimie...
anak sy dah mula tanya bila dia nak jadi remaja. Sy ckp tak pyhlah dia jadi remaja. Dia tny, napa? sy ckp nanti nana tinggalkan mama. Dia ketawa, saya yg sedih, huhuhu...
Salam Sarnia,
Samalah tu dgn akak. Kalau boleh anak tu nak kecik aje sepanjang masa. Tak payah jadi remaja pun tak apa kan? Heheh... teruk betul mak sorang ni...
Post a Comment